Vanmorgen op tijd uit de veren, een lange dag voor de boeg!

Om zes uur ging de wekker en na ontbijtje en al onze zooi in de auto gooien togen we richting oost, naar de auto ingang van Zion National Park.
Omdat we bij de eerste keer toen we Zion ingingen een ''America the Beautiful Pass'' hebben gekocht, kunnen we 1jaar lang alle national parks van de USA in, met auto en al.
Je laat je kaart zien en je bent binnen.

Eenmaal in het park namen we de tunnelroute naar de andere ingang van Zion, de east entrance.
Deze weg hebben we nodig om naar Bryce Canyon te kunnen rijden, op een kleine 2uur vanaf Zion.
Je wordt getrakteerd op spectaculaire vergezichten en dito rotspartijen.
Na de uitgang van het park ben je meteen in een ander soort landschap, heel vreemd.
Het lijkt een beetje op de ardennen en de eiffel waar je in terecht komt, glooiende heuvels met bossen en grasvelden.

Aan de Mount Carmel Junction nemen we de Highway 89 richting noorden, na ongeveer een uurtje buig je oostwaarts af naar Bryce Canyon.
Deze Canyon kan je maar langs 1 kant in en langs dezelfde kan er weer uit.
Je wordt gewaarschuwd voor volle parkings en dergelijke maar dit bleek nogal mee te vallen.

We brachten eerst een bezoekje aan het visitor center en togen daarna met een shuttlebus het park in, deze shuttlebus komt langs een paar mooie uitzichten waar het wel heel druk is met auto's dus daar hadden we lekker geen last van.

Bryce Canyon is miljoenen jaren geleden ontstaan door bewegingen van tectonische platen, hierdoor werd er het een en ander omhoog gedrukt en kwamen er steile rotswanden, bestaande uit diverse lagen van verschillende soorten rots.
Door erosie van ijs en water onstonden de "hoodoos", de kenmerkende pilaren in alle vormen en maten.
Dit proces is nu nog steeds in werking, elke zestig jaar worden de canyons 33 centimeter groter door uitslijting.

Volgens de indianen zijn de hoodoos tot steen geworden mensen, dit zou gebeuren omdat deze personen slechte daden verricht hadden en als straf eeuwig moesten blijven staan.

Met de shuttlebus reden we enkele prachtige vergezichten langs, je voelt je heel erg klein als je naast dit natuurgeweld staat.
Je voelt je heel klein als je dit ziet allemaal.
Er zijn hikes, maar vanwege wat lichamelijke strubbelingen hebben we die effe gelaten voor wat ze zijn.

De plaatsen waar de shuttlebus niet komt kan je met de auto zelf bezoeken dus de Jeep werd aangeslingerd en we reden naar het allerlaatste punt, vanaf waar we zouden beginnen met de view points.
In de tussentijd was de lucht betrokken en zag het er naar uit dat het ging regenen.
Dat deed het, niet zo weinig ook.
Een stortbui met plensregen en donderklappen.
Omdat we toch in de auto zaten maakte het voor ons niet uit, toen we uitstapten bij het eerste uitzichtpunt zagen en hoorden we de bui verderop boven de canyon hangen, dat leverde mooie foto's en film op!

Als je op een gegeven moment 10000 rotspilaren hebt gezien geloof je het wel, tegen een uurtje of 3 reden we door, dezelfde weg terug naar Mount Carmel Junction.
We waren nog niet koud weg uit Bryce Canyon of er staken 2 herten de weg over voor onze neus.
Aan Mount Carmel Junction was er koffie en een momentje van pauze.
Het laatste stuk van vandaag bracht ons naar Page, Arizona.
Dit was nog een dikke anderhalf uur rijden en zonder oponthoud draaiden we tegen 17u de parking van de Comfort Inn op.
Na het passeren van de grens Utah-Arizona kregen we een uurtje tijd cadeau, het verschil met nederland is nu -9 uur.

Bij het inchecken in de Comfort Inn kregen we te horen dat we een kamer upgrade hadden, in plaats van de geboekte kingsize bedroom hebben we nu een kamer op de kopse kant van het gebouw, met aparte zitkamer, badkamer, slaapkamer en balkon!
Je kan het slechter treffen in ieder geval.

Een diner was snel gevonden en boodschapjes ook, een enorme Walmart supermarkt is op loopafstand.

We hebben gister getankt in Springdale Utah voor omgerekend 70eurocent per liter benzine, das natuurlijk een koopje.
Het gaat hier wel om octaangehalte 81, dat is in europa al lang niet meer te krijgen.
Bij de volgende tankbeurt gooien we er toch maar iets in met meer octaan, de Jeep gebruikt redelijk wat met deze benzine met minder power.

Het is nu tijd om te gaan slapen, morgen staan we om half 8 op.
Om 11uur worden we verwacht bij Antelope Canyon.

Welterusten!
Dit stadje aan de zuidelijke oever van lake powell.