In het kader van elke dag een blog en omdat we achterlopen bij uitzondering een verhaal wat aan de ontbijttafel geschreven is.

Na een niet al te rustige nacht, onze buurvrouw zit uren luidkeels te bellen en vindt dat we ons er niet mee moeten bemoeien, stonden we rond 7u op.
Een eenvoudig ontbijtje later, we hebben een koelkast, broodjes en beleg, lopen we de straat over naar de bushalte van de Springdale Line shuttlebus.Op topdagen komen er 5000 voertuigen naar Zion NP en er is parkeerplaats voor 450, dus die bus is een perfecte oplossing.
Halte nummer 9 is de laatste halte vanaf de ingang van het National Park en op 1minuut lopen voor ons.

Aangekomen bij de ingang huren we eerst speciale waterschoenen en dito sokken, we gaan namelijk the Narrows lopen!
Deze hike is IN de rivier, niet over een pad. De rivier is namelijk het pad. Het water is heerlijk fris, 11graden celcius.
Op het eerste gezicht lijkt het een onschuldig beekje, maar zelfs als het een halve meter diep is moet je flink je best doen om te blijven staan in de stromingen die tussen alle keien, stenen en rotsblokken door stort.
Gelukkig kregen we bij de schoenen ook een wandelstok die komt goed van pas!

Tijdens het wachten op de shuttlebus die ons naar the Narrows brengt kwamen we in gesprek met een Amerikaanse familie.
Ze hebben hun namen gezegd, uiteraard vergeten.
Pa en ma wonen in Kansas en dochter in California.
Het was gezellig babbelen en het ging over vanalles.
Op een gegeven moment begonnen ze zich te verontschuldigen voor het fenomeen Donald Trump, zelfs zonder dat we over begonnen waren. Ze hadden geen goed woord over voor dit heerschap.

Aangekomen aan de Narrows moet je eerst een mijl of 2 over een pad, daarna trokken we de stoute (waterschoenen) aan en togen aan de gang.
Je loopt in een rivier, met aan weerszijden loodrechte rotswanden tientallen of misschien wel honderden meters hoog.
Hier is ook gevaar voor zgn 'flash floods' , indien er elders een stortbui is geweest stroomopwaarts, komt dit water ineens met brute geweld door de kloof en neemt alles mee wat los en vast zit. Omdat het niet naar de zijkanten kan uitstromen is er maar 1 weg en dat is omhoog tegen de rotswanden op en dan ben je als voetgangertje helemaal niks meer
Er zijn hier daardoor doden gevallen.

Als je hier bent, in zo'n omgeving, dan ben je toch wel bevoorrecht om dit mee te kunnen en mogen maken.
Dit is echt fantastisch.
Na een uurtje stroomopwaarts en een uurtje stroomafwaarts togen we naar de schoenenverhuur. We hadden best honger en namen een stoverij bij een restaurantje.

Omdat het nog maar een uurtje of 3 was besloten we hike 2 te doen, The Watchman Trail.

Indien je deze hike volbrengt heb je uitzicht over Springdale en Zion Canyon.
We zijn al wat gewend maar met 35graden op je knikker hangend aan een bergwand, is best warm.
In tegenstelling tot the Narrows is hier bijna niemand, wat een vredige rust.
Op twee vechtende slangen en wat hagedissen na zie en hoor je bijna niks.
Het uitzicht was het waard, wat is het hier ongelofelijk mooi.

Op het gemakje terug naar beneden gehobbeld en met de voetjes in het riviertje gezeten das lekker!

Na wat boodschapjes en gegeten te hebben was het alweer tien uur in de avond geworden, tijd voor een goede nachtrust!

We gaan zometeen na het ontbijt de hike der hikes doen: Angels Landing......

Daarover straks meer.