Gelukkig, toen we vanochtend naar buiten keken was de druilregen overgegaan in een rustige grijze ochtend met de mistflarden tegen de berghellingen geplakt.
Zoals op een kalender, zo mooi is het.

Ons simpele ontbijtje naar binnen gewerkt zetten we de Jeep in gang om naar Yosemite NP te rijden.
Hmmm, er begon een toontje te tingelen dat er wat mis zou zijn met de bandenspanning, spannend!
Op het eerste gezicht niks te zien dus hoppa op naar Yosemite.

Via de El Portal entrance reden we binnen in een nog redelijk rustige omgeving.
Afgelopen nacht heeft het hard gesneeuwd en dat zien we, auto's met dikke lagen wit op het dak en de hellingen boven Yosemite Valley hebben ook een mooi winters kleurtje.

Yosemite, wat ben je prachtig.
Alle blikvangers liggen op 1 lijn, legio watervallen klateren om je heen, in 1 woord geweldig.

Als eerste hebben we de Mirror Lake Loop trail gedaan, in dit meer, naja opgevoerde vijver, zie je de reflectie van de bergtoppen.
Dit bleek een flinke hike te zijn, een uurtje of 3 waren we onder de pannen en hier en daar moesten we flink survivalen om geen natte voeten te halen.
Het wildlife was ons vandaag goed gezind, we zagen herten, eekhoorns en zelfs een bobcat.
De laatste is schijnbaar erg schuw en laat zich vrijwel niet zien, maar voor ons wel.
Een bobcat is een uit de kluiten gewassen katachtige, ongeveer 2x zo groot als een huiskat.
Net als een lynx heeft hij van die plukjes haar op zijn oren en een kort staartje.
We hadden ruim de tijd om hem of haar op de foto te zetten, daarna verdween de kat tussen de rotsblokken.

Een picknickje later liepen we omhoog bij de Vernall Fall, een waterval.
Dit ging belachelijk omhoog, net zo stijl als de Angels Landing in Zion NP.

Het uitzicht is de moeite, alleen moet je best glibberen en klauteren tussen de drukte.

Eva haar been speelde weer op en omdat het al half drie was besloten we terug te gaan naar het hotel, een kwartiertje rijden.

Helaas wachtte ons een onaangename verrassing:
Op het stuk weg tussen ons hotel en de ingang van het NP was door de heftige sneeuwval van gisteren een rotsblok op de weg gevallen, nadat wij daar gepasseerd waren vanochtend.
Dit betekende een omweg van 2,5uur, minimaal 120km over kronkelbergwegjes.
En we moeten morgen er nog terug heen, en weer terug naar het hotel.
Jammer van de tijd en de benzine, maar er zit niks anders op.
Het rotsblok had ook op onze auto kunnen vallen, dan waren we verder van huis.

Zodoende gaan we op tijd slapen, morgen weer een lange dag.