Omdat we toch graag onze avonturen willen blijven delen totdat we weer thuis zijn hebben we ons overgegeven aan de WIFI nood.

We wilden NU wifi!

Hier onder het verhaal van gisteren, daarna volgt het verhaal van vandaag.
Veel leesplezier!

In Death Valley zakte de temperatuur niet onder de 30 gradencelsius vannacht, en de airco aan laten staan maakte veel te veel lawaai dusdan maar eerst goed koelen en dan de airco uit en proberen te slapen.
Op zich lukte dat redelijk, alleen lagen we te laat in bed.
Na het fotograferen van de sterren was het al half elf, als je dan gedoucht bent, alles klaar hebt gezet voor de volgende dag etc etc dan schiet de tijd toch erg op.

Om zeven uur vanochtend drukte Eva haar wekker uit en bleef gezellig liggen knorren!

Toen het half acht was zijn we er maar uit gekomen, ontbijtje gegeten, allespullen ingeladen en de trouwe Jeep in gang gezet.

Het visitor centre in Furnace Creek zijn we voorbij gereden, die waren gisteral gesloten om 18u dus jammer dan.

Bij Stove Pipe Wells zijn we wel eventjes gestopt voor benzine, en een eindje verderop bij de zandduinen ook.
Het waaide zo enorm hard dat we werden gezandstraald, snel foto’s gemaakt en weer door.

Je rijdt door een wasteland, er is niks, het waait, het is warm en haast geen groen te zien.
Als je van rotsen, hitte en droogte houdt dan ben je aan het juiste adres inDeath Valley, in 1929 heeft het er zelfs een heel jaar lang NIET geregend!

Via Ridgecrest rijden we het gebergte uit, om vervolgens richting Lake Isabella te gaan, dit is een shortcut richting Bakersfield.
Het ziet er uit alsof je in de Alpen rijdt, allemaal houten chalets en je kaner raften en nog veel meer.
In het schattige dorpje Kernville hebben we in het zonnetje een verse donut met koffie gedaan, hele vriendelijke mensen liepen er rond.
Via de rivier de Kern moesten we verder naar Bakersfield, het meest zuidelijke puntje van onze omleiding richting Yosemite.
Dit is geen bergbeekje, het water bulderde met kracht over de rotsblokken die in zijn pad liggen.

In Bakersfield zijn we bij een Walmart binnengegaan voor een paar boodschapjesen toen kon de steven eindelijk noordwaarts, richting Yosemite NP.

Net iets na 17.15u was het tijd voor een hapje en toevallig kwamen we toch langs een Denny’s, je snapt er niks van.
Eva moest uit haar middagslaapje gehaald worden, voor een etentje bij de Denny’s wilde ze wel uit de autostoel komen.
Omdat we al een hele dag kilometers aan het maken waren zijn we lekker langblijven zitten voordat we de laatste 180km naar El Portal afmaakten.

Vanaf dat we de snelweg verlieten tot aan El Portal reden we in de stromende gietende plensregen, de hemel was zo zwart als de nacht en vergeven van de bliksem en knetterdonder.
Dit heeft natuurlijk ook voordelen, alle pollen zijn uit de lucht gespoeld en alle droge troep van de Jeep.
Die had ondertussen al een mooi insectenkerkhof op de grille zitten.

Om iets voor 21u draaiden we de parking op bij de Yosemite View Lodge, onze logeerplaats voor de komende drie nachten.
Dit is het laatste hotel voor de ingang van het National Park en dus lekker druk.

De Wifi verbinding is hier heel erg slecht en de gsm verbinding is nihil, het zou kunnen dat we niks meer kunnen posten totdat we in San Francisco zijn overeen paar dagen.

Alles wat wel lukt is meegenomen.

Voor nu, welterusten vanuit een druilerig El Portal!